Eşim'e...

Selam🙋

Bugün çok farklı bir şekilde geldim karşına Sayın Okuyucum...

Bambaşka bir yazı konusuyla.

Beni ben yapan en büyük şeylerden biri olan,diğer yarım “Eşimi” anlatacağım sana❤️

Kocasının prensesi,aşk böcüğü,balı,çiçeği felan hiçbir zaman olamadım ben ilk baş bunu bir belirteyim.😁

Neden böyle birşey yapıyorum  peki hemen açıklayayım;

01.09.2012 

01.09.2018

Bugün evliliğimizin 6.senesi.

Bu yazı da benim eşime olan hediyem💕

Anlatmak istiyorum içimdekileri.

Zorlandığım yazılardan biri olucak o anlaşıldı ama şimdiden.Kelimelerimi toparlayamıyorum🙈😁

Yakup'la tanıştığımda tam tamına 12 yaşındaydım.Evet şaka felan değil 12!😂

6.sınıfa yeni geçmişim çok büyümüşüm ortaokullu olmuşum,siyah önlükten üniformaya geçiş yapmışım felan🙄😂

Neyse efendim büyümenin de verdiği haklı gururla dönemin ilk dersine girmiştim.Hiç unutmam Kerem’le en ön sırada oturuyorduk.Kakara kikiri muhabbet ediyorduk ki sınıfın kapısı çaldı.💁

İçeriye tombalak bi oğlan çocuğu girdi.

“İsmim Yakup.Almanya’dan geliyorum dedi.”

Ay bu ne ya ne kasıntı biri bu diye kendi kendime gülümsedim.

Sonra bişey oldu.

Bir çekim.

Göz göze geldik uzunca bir süre.Dünya durdu ufak çapta “A ha!hadi bakalım Oyun başlasın” dedi sanki ilahi bir güç.Ve hikayemiz başladı.

Kader diye birşey varmış arkadaşlar.

Bence bizim hikayemiz bunun en güzel ispatı.

14 yaşındaki çocuk,8.sınıfa gitmesi gerekirken eğitim sistemi farklılıkları yüzüne 6.sınıfa geliyor ve hayat arkadaşını buluyor.Olaya bak!😂

(Hala hayretler içerisindeyim bu arada Harry Potter’ın kız versiyonuydum ben ortaokulda bana nasıl aşık oldun Yakupp o gözlüklerimle ya?🙄😂)

Yakup Türkiye’de sadece iki buçuk sene yaşadı ama biz neredeyse 15 senedir beraberiz.❤️

He tabi ki ayrılıklar da oldu bu süre zarfı içerisinde.

Ama “Çoktan bitti o hikaye” dediğim bir an da tekrar çıkageldi karşıma💁

Çocukluk aşkı olarak hiçbir zaman kalamadı gönlümde yani kendileri😁

İlişkimiz çok zorluydu.

Almanya-Türkiye arası malum.😬

Bir kavga ederdik 2 hafta konuşmazdık yakınımda olsa 1 saate halledebileceğimiz mevzuları mesafeler yüzüne uzatırdık.Canım arkadaşlarıma buradan selam olsun az kahrımızı çekmediler😂

“Örnek:Moruqqqq Şu kıza mesaj atsanıza bu çocuk niye duvarları yumrukluyo diye?!🙄😂😂😂”

Sonra ailemle çatışmalar yaşadım.İkna aşaması fazlaca yordu.Ama çok haklılardı korkularında.Farklı bir ülkeye gitmekten hatta orada yaşamaktan bahsediyordum🤷

Fazlaca sınavlar verdik.

Ağladık.Kavgalar ettik.

Tükendiğimizi hissettiğimiz anlar oldu.Hatta düğünden 1 ay öncesi ayrılıp,barıştık🙈😂

Sonra Anne-Baba olduk.💕

Ayaz’ı tek başımıza,ikimiz büyüttük.

Bunu gururla söylüyorum ki;beni tek bir gün  bile kimseye muhtaç etmedi.Her daim yanımdaydı,yardımcımdı.

Kendimi çaresiz hissettiğim günlerde en çok Yakub’a sarılıp ağladım ben.En çok ona içimi döktüm.Hatta en çok onu yıprattım...

Almanya'da ailemden,çevremden uzak olmak,yapayalnız kalmak bana ağır geldi.

Psikolojim aşırı bozuldu.

Yakub’u beni buraya getirdiği için suçladığım günler çok oldu.

Ki suçu yoktu.Benim de yoktu.

Aşık olduk,evlendik işte ya...

Mütevazilik yapamayacağım,bağlılık duygusu olmayan bir çift olsaydık eğer böylesine zor bi yaşamı kaldıramazdık.

Bizi biz yapan en büyük özelliğimiz asla pes etmemiz bence.

2 kişilik koca bir takım olabilmemiz.

İçimdekileri daha dökmek istiyorum ama ağlamadan da bitirebilmek istiyorum.

Öyle işte...

Çocukluğum.

Masumiyetim.

Gülüşü güzelim...

İnşallah 60.senemizi görmeyi de nasip eder Allah bize.

Sadakatini,ruhunu,adamlığını sevdiğim...

Sen şu hayattaki başıma gelen en güzel şeysin.

Seni Çok seviyorum❤️

“Büşra’n”